Poezjo

Poezjo

written by: Konrad Stawiarski

 

Poezjo! Ty jesteś wysłanniczką Ugolina dziejów.
Vergil! Dante! Petrarka! BYRON! Mickiewicz!
Oni Ciebie wywyższali ponad architekturę Rzymu.
Baczyński oddał hołd Tobie jedynym sonetem.

Poezjo! Ty jak Anioł ocalasz gniazda dawne, zacne wody,
W całun ognisty, okolony smugą mgły- tam wyprawiasz!
Mnie, idącego pod bramy, za którymi minarety i dzwony,
Bo sam słyszę jego bicie: jego serce- sercem moim!

A wody płoną! Wody stygną! Wody stygmaty ciała,
Które jest Polską Rolanda! Zwycięską panną świata.
Ty Poezjo! Jesteś wysłanniczką Boga Zeusa, i chrześcijan.

Poezjo! Tańcząca panno na sobótkach Jana z Czarnolasu
Poezjo! Ciało Twoje w morach i peanach, peonach ukryte.
Pod łaski kolorów szat odświętnych: niezdobyte jestestwo.