Doba i Wieczność
written by: Katarzyna Dominik
Rano
czytam twoją twarz w oknie
pod drzwi podkładam poduszkę
zdejmuję uczucia
i rozstawiam pustkę po kątach
W południe
zapominam być dla wszystkich
wyjątek z krótkim rękawkiem reguły
podnoszę pijaną materią
bez liczby atomowej jądra
O zmierzchu
zdrapuję tlen z sufitu
włączam przepaloną żarówkę
otwieram czarny notes
i próbuję nie utopić się w długopisie
Przed pełnią
wchodzę na drogę donikąd
otrzepuję pył dnia
zakładam piżamę dla innych
siebie zostawiając
w zdaniu bez kropki
Przecieram szybę
na zewnątrz świt w pełni
przytulam odbicie
zastygam
wróciłeś
Urodzona w 1982 roku. Historyk, absolwentka studiów doktoranckich, publicystka, pisarka, poetka, dziennikarka, korektor i edytor tekstów, laureatka licznych konkursów literackich, poetyckich, fotograficznych oraz kulinarnych, zarówno polskich, jak i międzynarodowych. Propagatorka i ambasadorka DKMS Bazy Dawców Komórek Macierzystych Polska. Animatorka lokalnej kultury i krzewicielka regionalnej tradycji. Działaczka Stowarzyszenia Pacjentów Po Przeszczepie Szpiku Kostnego w Katowicach oraz Fundacji Lokujmy w Dobro, członkini Myślenickiej Grupy Literackiej „Tilia”, Klubu Literackiego Rubikon, Zrzeszenia Literatów Polskich im. Jana Pawła II w Chicago oraz portalu „E-literaci - pokoje współczesnej literatury pięknej”. Redaktor internetowego czasopisma „Bez(kres) – pismo literacko-artystyczne”. Wiersze Katarzyny Dominik są tłumaczone na języki: angielski, niemiecki i włoski. Obecnie pracuje nad jedenastym już autorskim tomikiem oraz kolejnymi dialogami i antologiami poetyckimi.
Latest posts by Katarzyna Dominik (see all)
- Piękno Jest Tym, Czym Je Uczynimy - November 23, 2025
- Jak Wiatr w Krainie Nieba - August 24, 2025
- Widzi Więcej niż Wszystko - April 27, 2025
