Oda Do Kwiatu Wiśni
written by: Konrad Stawiarski
Spójrz na mnie
dotykam wzrokiem piękna i harmonii
spokojnie burzę przeszedłem
kocham siebie i Ciebie
jesteśmy zbyt naiwni
piękni i spokojni
żyjemy tu i teraz
nigdzie więcej nie znajdziesz takiej harmonii
jak ta
wtedy kiedy patrzę jak opada lato i wiosna
wędruję cicho po twoich płatkach
patrzę na Ciebie
oddaję pokłon ziemi
młodość twoja się odradza
stajesz się nowy i biały
wypłyną wkrótce twoje czerwone owoce
czereśnia czy wiśniowe sady
czyste jak moje ciało skąpane w strumieniu
czyste jak błękit
kiedy w przyszłości myślę o przeszłości
a w przeszłości myślę o przyszłości
u twego boku
jak przyjaciel na wieki kwiecie
wewnątrz twego okwiatu
pręciki z których nektar zbierają pszczoły
letnie i serdecznie
witają twoje aromaty
miód perłowy pistacjowy oddają
bielszy czasem od winogron życia
tyle radości teraz jest jaka burza z nieskończonym rykiem gromu
zaledwie cisza i zapach wyzwala walkę o piękno
jesteś młodością
ten wiersz dedykuję tobie
w jaskrawych oceanach światła ukrywa się oblicze pór roku
nikt nigdy tego nie zmieni
nie można wpływać w nieskończoność
na wschody i zachody słońca
chcę żebyś był pięknem
choć Ty się nie zestarzejesz
ja zostanę i patrzył będę na kwitnięcie twej bieli
dłonie swe własne
pokaż mi teraz niech się wdzięczą
niech stroją miny
niech nie ucieka myśl
tego wieczoru jestem taki szczęśliwy
moje dwa światy
zanurzam w miąższu wszechświata
niech będzie jawnym
że odradzasz się ten sam i nie ten sam
TAO- w inny wymiar sprawiedliwości ducha i ciała
będę kroczył ścieżką spolegliwości
tu ruch oznacza pragnienie
tak
pragnę teraz pokoju wśród światów owadów
niech odda pokłon królowa
niech tylko blask na twym jestestwie
będzie taki mój człowieczy
- Szagane… - February 25, 2024
- Ptasi Gościniec. Wiosna Umiłowanej - November 19, 2023
- Twój Ogród - July 12, 2023
