Zachłysnąć się Oddechem
written by: Katarzyna Koziorowska
nie umiem kochać tak żeby klękało
przede mną życie
nie potrafię szydzić z jutra
by cień poległ w drodze powrotnej
przynosisz nagim porankom
oddech z mgły
zsyłasz słońce by ogrzewało
sumienie od środka
brak porozumienia kończy się
ewenementem
za jakim każdy rozważny łka
rozpadam się na brakujące elementy
podziwiam w lustrze twoje odbicie
nie jesteś tym źródłem
pamięci co przeklina świat nie w porę
dziś garną się do mnie skrzydlate myśli
słowa przegrane na wstępie
jesteś tym samym wszechświatem
który pamiętam
nie rozkładaj ramion
nie szukaj ucieczki z cienia
pora ugodzić prosto w twarz
pora zachłysnąć się oddechem
Latest posts by Katarzyna Koziorowska (see all)
- Zachłysnąć się Oddechem - January 8, 2025
- Ceglany Mur - October 1, 2024
- My Prophetic Spectacle - July 18, 2024