Żeglarz

Żeglarz

written by: Konrad Stawiarski

 

Ustami usta różane goni,
Zatapia się w motyle i w prawdę,
I toczące się po morzu okręgi widzi,
Wierszyk jej układa gdy wóz się kolebie.

Muza nurza się morza w płatku teodycei,
Kiedy zieloność władna, kryje się w krysztale,
Przysięgę i obietnice składa taki szalony,
Hufiec demonów w falach się rozpromienia,
Kiedy sięga kocią łapą z fal prosto na wybrzeża pomorskie.

A tylko dusza miłosna przy świadomej siebie fali,
Podkręca horyzont niczym boski malarz,
I symbole tworzy w swojej dobrej duszy i wnętrzu,
Szagane, a wody to raz się wzburzają, to raz są spokojne,
I ugasić by gorąco i ciepłotę miłością,
Co się odmienia i błędnymi prawdami
W świat się nieposkromiony rzuca.